HISTORIE VAN S.V. WIPPOLDER
Op 19 april 1914 besluiten een aantal jeugdige bewoners van de Harmenkokslaan een voetbalvereniging op te richten. De aanvankelijk gekozen naam Harmonkokslaansche Voetbal Vereeniging (HVV) wordt al spoedig gewijzigd in Hollandia en dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het al bestaan van het Haagse HVV.In 1916 neemt Hollandia voor het eerst deel aan de zogenaamde Delftsche Competitie.
In zowel 1918 als 1919 wordt Hollandia ongeslagen kampioen en promotie naar de Haagsche Voetbal Bond (HVB) is het gevolg. De naam Hollandia blijkt voor de HVB niet aanvaardbaar, zodat de naam gewijzigd wordt in Onderling Bevriend kortweg O.B.
Het gaat de vereniging voor de wind want in het seizoen 1921-1922 heeft OB al vijf elftallen.
In het seizoen 1923-1924 promoveren zowel OB als BEC, dat in die periode een geduchte concurrent was, naar de (toen nog niet Koninklijke) Nederlandsche Voetbal Bond (NVB).
Er worden in de jaren daarna nog wel kampioenschappen behaald maar de daaropvolgende promotiewedstrijden blijken OB steeds de das om te doen: de vereniging blijft steeds vierde-klasser.
In de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) weet OB zich staande te houden met 1 senioren- en 1 juniorenelftal. Daarna wordt het veld gevorderd en verdwijnt het houten clubgebouw in de hongerwinter als heel Noord-Nederland zonder voedsel en brandstof zit.
Al wordt er niet gevoetbald in die periode, toch houden de leden van OB onderling contact. Nog voor de bevrijding op 5 mei 1945 laten zij het oog vallen op het persgasstation tegenover de kerk aan de Nassaulaan. Het stenen gebouw kan voor duizend gulden gekocht worden en wordt door de leden van OB in orde gemaakt, evenals het veld. In oktober 1946 vindt de opening plaats en ter ere daarvan spelen de dan nog gerenommeerde clubs EDO en Neptunus een wedstrijd tegen elkaar.
Het ledental wordt in de jaren daarna vermeerderd met leden van de opgeheven vereniging v.v. Wit Blauw. Uit deze samensmelting tussen OB en Wit Blauw ontstaat de Sportvereniging Wippolder, genoemd naar de gelijknamige Delftse woonwijk. Het clubtenue wordt het welbekende blauw-wit geblokt.
In 1948 degradeert het eerste efltal naar eerste klasse van de HVB en een volgende tegenslag is dat Wippolder zijn clubhuis en terrein moet opgeven. Het voormalige gasstation moet plaatsmaken voor prioriteit nummer 1 in die na-oorlogse jaren: woningbouw. Na een tijdelijke tussenoplossing kan in juli 1951 de nieuwe accommodatie aan het Zuidplantsoen worden betrokken.
In 1952 degradeert het eerste elftal zelfs naar de tweede klas van de HVB. In het seizoen 1960-1961 weet Wippolder met een verjongd eerste elftal te promoveren naar de eerste klasse en in het seizoen 1962-1963 wordt via het behaalde kampioenschap de vierde klasse van de KNVB bereikt.
In 1968 verhuist de vereniging van het Zuidplantsoen naar het splinternieuwe Sportpark Oude Laan aan de Schoemakerstraat waar een modern clubgebouw is verrezen.
In dezelfde periode ontstaat de Wippolder Honkbal Vereniging The Blue Birds die na enige tijd op eigen vleugels verder gaat.
In het seizoen 1974-1975 degradeert Wippolder uit de vierde klasse KNVB naar de hoofdklasse van de HVB. Twee seizoenen later volgt wederom degradatie en is men wat klassering betreft weer even ver als twintig jaar eerder.
Bij de opening van het clubgebouw aan de Oude Laan in 1968 spreekt burgemeester Ravesloot (links) het bestuur toe. Vlnr Klaas de Vries, secretaris Bram Springer, voorzitter Lou Boer, penningmeester Cor Dijksman, Cas v Eyk, Joop v.d. Wees, ere-voorzitter Cor v Omme en George Kunz.
Joop de Lee stuurde onderstaande foto met deze tekst:
"Kijk, het gezelligste clubhuis dat Wippolder ooit heeft gehad.
Het kraakte, tochtte en was in de winter alleen warm in de buurt van twee grote kolenkachels, er waren maar twee kleedkamers met ieder twee douches die een pisstraaltje gaven en heel snel koud water gaven, en een wasbak met alleen koud water. Die lagere uitbouw links was het kleedhok van Wip en aan de andere kant was zo'n zelfde voor de tegenstander. Stoeptegels op de vloer en koud in de winter!!!!! Maaaaaaaaaaaar in het clubhuis wel een echte jukebox!
Maar toch is er geen enkel ander nieuw clubhuis zo echt een clubhuis geweest als dit, met Fred Scheffers' vader (ome Theo) achter de bar met voor iedereen een vriendelijk woord en in de winter een kop snert van de club."
