bron : jubileumboek 100 jaar
110-jarig bestaan
Dit is het jaar dat onze mooie club 110 jaar geleden werd opgericht. Op 19 april 1914.
De verhalen over het ontstaan staan al ergens op de site van de club en toen het bestuur mij vroeg om een verhaal te schrijven bedacht ik dat het geen herhaling van zetten kon zijn. Met het 100 jarig bestaan schreef Walter van Geenen een mooi boekwerk vol met de historie van de club. De insteek is dus anders, een terugblik over de laatste circa 50 jaar. Als je geen zin hebt om te lezen, dan kun je door scrollen naar het einde, daar staan de festiviteiten.
Vrijwilligers zorgen binnen iedere vereniging voor continuïteit. In de jaren 80 hadden we er veel. Hadden we een hoofdbestuur, jeugdbestuur en tal van commissies. Ieder lid droeg bij. Door de komst van de mobiele telefoon en de verbinding met elkaar via socials, verdwijnt langzaam de verbinding met de club. De maatschappij verandert. Dit is een ontwikkeling die ik bij de meeste clubs terug zie. Ons kader van de club wordt ook steeds smaller, met een bestuur wat uit slechts 3 mensen bestaat. Ik weet dat die keihard werken met elkaar, maar zeker niet alles kunnen oppakken. Deze club kan alleen blijven bestaan als meer mensen het kader vormen. Maar dat kader moet naar de toekomst anders worden gevormd. Geen vergaderavonden, maar snelle overlegvormen. Kleine stukjes werk en kleine verantwoordelijkheden, zodat het weer haalbaar wordt voor een ieder om een bijdrage te leveren. Die club is niet van het bestuur of iemand in het bijzonder. Het is geen bedrijf. Die club zijn we allemaal en dus moeten we ook allemaal bijdragen. Alleen dan zullen we ook een 125 jarig jubileum kunnen vieren - Danny de Lee
Een terugblik over de laatste circa 50 jaar
Door Danny de Lee (oud-voorzitter en lid van de 110 jaar werkgroep)
Mijn moeder kwam uit de Wippolder, terwijl mijn vader opgroeide in een DHC familie. De broer van zijn vader, Carel de Lee, was een van de oprichters van de groen-zwarte club. Mijn vader vond bij de blauw witte veel meer plezier en onderlinge verbinding waardoor hij snel de overstap maakte naar de club met de blauw-witte shirts. Zodoende kwam ik als baby al op de club toen deze gevestigd was aan de Schoenmakerstraat, sportpark Oudelaan, waar nu het Delftechpark is verrezen. Dat was niet de eerste plek waar de club zich vestigde, de oorsprong lag vlak naast begraafplaats Jaffa waar blauw-wit & onderling bevriend fuseerde tot sv Wippolder.
Op de zondag mee met vaders om te voetballen. Bal onder je arm en je kwam altijd vrienden tegen. Het terrein had 5 voetbalvelden en een trainingsveld, die op de zaterdagen nodig waren omdat de jeugd van Vitesse Delft en de dames van KFC’71 ook op het sportcomplex actief waren. En natuurlijk waren daar ook nog de Blue Birds, de softbal vereniging die later verhuisde naar de TU wijk.
Destijds waren er geen mobiele telefoons, dus je ontmoette elkaar op de club. Jan Krapels of Franz Kraus bediende wel de telefoon, want je kon dan bellen of de training doorging. Maar meestal stapte je gewoon op de fiets, met je tas en dan hoorde je op de club wel wat er ging gebeuren. Het jeugdbestuur, die luxe hadden we destijds, organiseerde spelletjes middagen of Bingo. Met Bram Kok als grote animator die de gehele jeugd de kreet; rikketikke-tik, hoi-hoi-hoi aanleerde. Die middagen werden te samen met de jeugd van Vitesse Delft georganiseerd want er was maar een kleine jeugdafdeling. 1 elftal per leeftijdscategorie met uitzonderingen naar twee elftallen.
Het clubgebouw aan de Oudelaan was gebouwd door de wippolderleden zelf. Betonvlechters, timmerlieden, elektriciens en loodgieters die lid waren van de club bouwde onder toezicht van de firma Kunz een mooi gebouw. Toen dit gebouw op een nacht afbrandde, ging ik de volgende ochtend kijken met een stel vrienden. Wat mij bij is gebleven dat ik daar een aantal iconen van de club trof die huilend naar hun tweede “thuis” stonden te kijken. Zoveel waarde had de club en zijn onderkomen voor hen. Het geld wat de verzekering uitkeerde was zeker niet afdoende om de schade te dekken en een nieuwe clubgebouw neer te zetten. Dus werd er weer een beroep gedaan aan de leden om samen met de firma Kunz een clubgebouw neer te zetten.
In de tussentijd verbleven we in een houten noodgebouw tussen de velden, naast het afgebrande geraamte van het clubgebouw. En we mochten ook de jeugdkantine van Vitesse Delft gebruiken. Dit houten noodgebouw had ramen van enkel glas en werd door een potkachel verwarmd. Bij harde wind zag je deze ruiten gevaarlijk bewegen. Naar buiten kijken kon niet omdat de ramen besloegen door de warmte van de mensen en de kachel. Toch was het een geweldige plek om samen te komen. Het stond altijd helemaal vol en er hing een hele mooie sfeer.
Toen het nieuwe gebouw gereed was bevatte dit voor die tijd alle moderne mogelijkheden. Dankzij de inzet van vrijwilligers was er geld beschikbaar om extra dingen te realiseren. Het hielp uiteindelijk ook mee in de onderhandelingen met de gemeente, toen men op ons sportpark een bedrijventerrein wilde vestigen wat goed zou aansluiten bij de TU Delft. Dit leverde de gemeente geld en werkgelegenheid op. Er werd een bouwcommissie gevormd met o.a. Kees Bouwman, Henk de Jong en Harold Gabeler. Ik zeg bewust onder andere, want er was een grote groep mensen betrokken. In de onderhandeling met de gemeente kwamen plekken in de kerkpolder, het tanthof (eerste idee was dat Vitesse Delft, KFC’71 en sv Wippolder zich daar zouden vestigen) en aan de brasserskade ter sprake. Maar voorzitter Harold Gabeler hield goed voet bij stuk. Het moest in de buurt van de wijk Wippolder blijven. Zodoende kwam uiteindelijk het volkstuinen complex aan de Pauwmolen ter sprake. Het oude clubgebouw werd goed verkocht aan Kok Catering die tot 2 jaar terug hun activiteiten ontplooide op het Delftechpark voor de daar aanwezige bedrijven. Inmiddels is het pand gesloopt en zijn de laatste stenen van onze historie verwijderd.
Ook het huidige clubgebouw werd onder aanvoering van de bouwcommissie en onder toezicht van de firma Kunz gebouwd. Zo door de jaren heen is de club de firma Kunz een hoop verschuldigd. Naast dat zij jarenlang hoofdsponsor waren, bouwde zij clubhuizen met onze leden en ondersteunde zij de club financieel in moeilijke tijden. Wat vele niet weten is dat er met de verhuizing veel materialen werden hergebruikt in ons huidige clubgebouw. Het meubilair verhuisde mee, maar ook de huidige kantinebar ging mee. De koelcellen werden gedemonteerd en opnieuw opgebouwd aan het complex Pauwmolen. De lift verhuisde mee, net als de lichtmasten rondom de velden. En het in steen gehouwde kunstwerk wat onder de TV zit. Oud voorzitter en jarenlang keeperstrainer van de club, Gerhard Diehl. Maar bovenal was Gerhard de man die de contacten legde waardoor spelers va Wippolder en KFC’71 de kans kregen voor een trip naar Amerika. Destijds een ongelofelijk kunststukje waar vriendschappen en relaties voor het leven zijn ontstaan tussen leden van beide verenigingen.
In de jaren 80 voetbalde Wippolder nog in de HVB. Dat was de Haagse onderbond. Onder leiding van trainer Martin Stoelinga werd er gepromoveerd naar de 4e klasse KNVB. Dat was een hele stap destijds. In datzelfde jaar werden we in Zeist ook kampioen van Nederland van de onderbonden. Die had je in elke regio. Het jaar daarop werd er met hetzelfde elftal in de 3e ronde KNVB beker gewonnen van Feyenoord-C. Dat was destijds het 2e elftal met spelers als Stanley Brard. 3-1 werd het aan de Oudelaan. Het was een elftal vol talenten uit de eigen jeugd, met oa Leo Mulder (begeerd door Feyenoord, maar hij ging liever met zijn Sambaband op stap), Fred Derwort (begeerd door Excelsior en daar ook spelend uiteindelijk), Wim Bos (ook begeerd door Feyenoord), Leon van Heyst (vader van) Arthur Alberts en Marc Rijneveen. Een aantal jaren later werden de onderbonden opgeheven en ontstond de 5e klasse KNVB. In de jaren 90 speelde het elftal onder leiding van Wim van Buuren in de 3e klasse. Ook toen met deels eigen talenten als Danny Lukassen en Paolo da Silva, maar ook met mensen als Wout Toet die zich ook verbond als jeugdtrainer. Drie keer op een rij werd de finale van de nacompetitie bereikt, en even zoveel keren werd deze verloren. Het jaar daarop volgde de degradatie naar de 4e klasse en de jaren daarna pendelde we tussen de 4e en 5e klasse heen en weer. Nadat we in de jaren 2000 onder trainer Hageraats een degradatie ontsnappingswedstrijd hadden in het DHC Stadion tegen Juventas uit Rijswijk, 4-1 winst met 3 doelpunten van Ronald Hes, volgde een aantal sportief slechte jaren. Tot ruim twaalf jaar geleden Marcel de Letter hoofdtrainer van deze club werd. Hij werd geconfronteerd met een grote leegloop en eigen talenten als Mike Mesker & Marco Rossel (dvv Delft) en de gebroeders vd Bos (Den Hoorn) elders gingen spelen. Marcel begon met de heropbouw door ruim 20 spelers terug te halen met een Wippolder verleden. In het begin was het moeilijk bouwen, maar hij zorgde voor spelplezier en plezier naast het veld. Organiseerde een grote staf om hem heen en paste jaarlijks eigen jeugd in. Met de afspraken “eigen jeugd eerst” kreeg de club weer een eigen gezicht. En werd de opmars ingezet van de 4e klasse naar de 3e klasse en vervolgens de 2e klasse. Trainer Ronald Hes volgde hem op, maar kwam in de Corona jaren terecht en vervolgens nam Mark Moen het stokje over. Ook hierin weer dat eigen gezicht van spelers uit de jeugdopleiding aangevuld met goede spelers van buitenaf die goed in de groep passen. Met trots kijken we nu wekelijks bij ons 1e elftal die in een fantastische regiopoule speelt. De komende jaren moet daar de jeugdtrainers en staf rondom deze selectiegroep verder gebouwd worden.
Qua recreatievoetbal was het in de jaren 80 goed geregeld. We hadden 11 elftallen op de zondag, waarvan 7 recreatief. Er was een A selectie (Wip 1 & 2) en een B selectie (Wip 3 & 4). Het was daardoor altijd gezellig druk. In de jaren 90 groeide de vereniging tot in totaal 18 senioren elftallen. We waren de eerste vereniging die vriendenteams toestond en deze ook de mogelijkheid bood tot trainen en avondwedstrijden. Nu heel normaal, maar destijds niet. Het was een hele organisatie met scheidsrechters etc. We hadden twee teams met Indonesische spelers, met oa Rob Kartapowiro, die geweldige toernooien organiseerde. Met bovenal heerlijk eten. Toen we eind jaren 90 moesten verhuizen naar de Pauwmolen hadden we echter maar 6 seniorenteams en 7 jeugdteams over. Het was dus extra knap van het voormalige bestuur dat zij destijds 3 velden geregeld kregen. Vooral met het blik op de toekomst.
Het bestuur had destijds goed in de glazenbol gekeken. We verhuisde naar de Pauwmolen en de eerste jaren hadden we overcapaciteit. Op een avond tijdens het aanvoerdersoverleg overige senioren met het bestuur, kwam de vraag of we nog naar de ALV kwamen. Het voltalige bestuur ging er mee stoppen en er moesten vervangers op gaan staan. In een opwelling zei ik dat ik wel voorzitter wilde worden. En de volgende avond werd ik gepresenteerd. Nog wel een kleine uitdaging om dit thuis te vertellen, maar de krant was me voor. Samen met Walter van Geenen waren wij plots “Het Bestuur”. Snel volgde George Kunz jr, Leo Vijverberg en Albert Elderkamp. In dat eerste jaar werd de sporthal opgeleverd en ontplofte de jeugdafdeling. De huizen in de wijk Emerald werden opgeleverd en men wilde dicht bij huis voetballen. We vonden John Krassenburg bereid om Technisch Manager te worden van de club. De beste zet die we ooit deden. Hij zorgde voor een voetbalplan voor jeugd en senioren. Zorgde voor een grote groep gekwalificeerde jeugdtrainers, organiseerde opleiding bij Meulensteen (destijds hoofd jeugdopleidingen bij Manchester United) en zette de voetbalschool op. Talenten als Ricardo van Heyst, Colin Venema, Daley Uythof en Jordy Krassenburg werden hier gevormd. Het was de opmars voor de toekomst naar de groep die nu in ons 1e elftal speelt.
Geplande festiviteiten;
Zaterdag 29 juni 2024: Jeugddag voor 0 – 16 jaar, met activiteiten per leeftijdcategorie
Zaterdag 29 juni 2024 16:00 : Vrijwilligersmiddag met lintjesregen voor vrijwilligers. Mocht je mensen willen aanbevelen voor een lintje dan kun je deze aanmelden via [email protected] . Naam en onderbouwing zijn dan noodzakelijk
Zaterdag 21 september 2024 : Feestavond senioren 18+
Datum nog te bepalen : Feestavond voor 16 – 21 jaar
Daarnaast is er een special logo ontworpen door Stefan Scheider. Er zullen een aantal artikelen worden aangeboden met dit speciale logo.
Hiervoor houden we jullie op de hoogte via de socials.
